ქაოსური ცხოვრება

სიბნელე, წამიერი დუმილი, უსაზღვრო ფიქრი, გიჟური ქაოსი, ქაოსში ჩაძირული სიტყვები, სიტყვებში გარეული შური, სიკეთე, სიღრმისეული გრძნობები, დაუფიქრებელი ნაბიჯები, უმიზნო მიზნები, ცხოვრება სიცოცხლისთვის, სიცოცხლე ცხოვრებისთვის, თვალებს ვხუჭავთ და ვფიქრობთ ეს ყველაფერი რა არის ? იქნებ სამყარო ? იქნებ ქვეცნობიერი ? იქნებ უბრალოდ მცდელობა იდნვიდობის ან განსხვავებულობის ? არაა !

არა ფასეული მნიშვნელობები

არა ფასეული მნიშვნელობები-რომლებსაც თითქმის ყველაფერს ვანიჭებთ დღითი-დღე მატულობს… საშინელებაა ასე უაზროდ რომ იკარგება დრო, დროში სილამაზე, ახალგაზრდობა, მომხიბვლელობა… 

გავიზრდებით !

გრძნობები აირია,
სიტყვებში გაირია,
ვერავინ ვერ გაიგო და გულიც გაიყინა,
ვერავინ ვერ გაიგო და არც უცდიათ …
ცრემლები ვარდებაო-სიცივის ბრალია,
გული ცივდებაო-ზამთრის ბრალია,
დაბნეულობა ხომ ასაკის ბრალია …
გრძნობები არ იცისო და ჯერ ალალია,
მისი ცხოვრება ჯერ კიდევ ზღაპარია.

დიდი სცენა …

როგორი წარმოგვიდგენია საკუთარი თავი მსახიობების გარემოცვაში,რომლებიც თავს არ გაცნობენ,რადგან ისინი მსახიობები არიან,რომელთა პიროვნებები გარდამავალია და შეუცნობადი…შეშინდები და უვიცივით რაღაც უაზრო კითხვებს დასვამ,აქეთ-იქეთ დაიწყებ თვალებით ხეტიალს და ბოლოს მიაშტერდები რაღაც წერტილს და კითხვებზე მხოლოდ თავის ქნევით გასცემ პასუხებს … ჰმ , და რა პატარა გამოჩნდები ამ დროს.სცენაზე პირველად გამოსვლას ჰგავს,შიშისგან სცენარს რომ ურევ,თუმცა შემდგომ შიშიც ქრება და უკვე იწყებ როლის მორგებას,თანაც ისე,რომ სცენიდან ჩამოსვლის შემდეგაც როლში
რჩები …

მგელკაცა !

შეშინებული იჯექი მარტო,
ეშმაკმა ჩემზე სიკვდილი გამცნო,
ყველამ იცოდეს ჩემი ხარ კარგო
ვარდის მშვენება ღმერთმა შენ გარგო.
არ დამიობლო ტანჯული სული,
რამე იღონე მიხარე გული,
ევედრე ღმერთსა, მიხსნას ბედკრული,
ბოლომდე იყავ ჩემი ერთგული.

სამუდამოდ…

დღითი დღე ვხვდები თუ რა მიდევს გულში
სიყვარულია მაგრამ..ტანჯულა სულში.
უშენოდ ვერ ვხედავ ცხოვრების მიზანს
ვერ გშორდები და ვერ გაყენებ ზიანს…
ფიქრები შენზე, გამათბობს გამით
ან შენ შემოხვეული მხულვარე ალით…
ცხოვრების გზას გავივლით ერთად.
და სიყვარული… ქვაზე აისახება მკვეთრად
თუ როგორ მიყვარდი ყველაზე მეტად
და როგორ დავრჩებით ბოლოშიც ერთად…
© My Hedgehog…