® Vannie: Love Is Stronger Than Death It Lives Beyond The Grave… ;@ = \

თურმე ვისაც ყველაზე მეტად ენდობი ის გიღალატებს, თურმე მართალი ყოფილა როდესაც იძახიან, ყველა ადამიანს თავისებურად შეუძლია სიყვარული, არ ვიცი, ვერ გაგიგე, მართლა ვერ გაგიგე, ვცდილობდი მაგრამ არ გამომივიდა და ჩვენ გავიყარეთ, ჩვენ ეხლა ცალცალკე ვართ, ჩვენ აღარ ვართ ის ერთი მთლიანობა რაც ვიყავით, ამიტომ გთხოვ, არა კი არ გთხოვ გიბრძანებ !! გიბრძანებ, !! რომ წახვიდე, გაიგეეეეეეეე ?? მე შენ უკვე დაგმარხეეეეეეეე !!

Innerpartysystem Music On… !!

Innerpartysystem – What We Will Never Know
Innerpartysystem – Home
Innerpartysystem – This Empty Love
Innerpartysystem – Don\’t Stop
Innerpartysystem – Made Concrete
Innerpartysystem – Preplay For Hot N Cold
Innerpartysystem – Heart Of Fire
Innerpartysystem – Die Tonight Live Forever
Innerpartysystem – STRUCTURE
® Vannie Pooh Innerpartysystem Music On … !!

 

სამუდამოდ…

დღითი დღე ვხვდები თუ რა მიდევს გულში
სიყვარულია მაგრამ..ტანჯულა სულში.
უშენოდ ვერ ვხედავ ცხოვრების მიზანს
ვერ გშორდები და ვერ გაყენებ ზიანს…
ფიქრები შენზე, გამათბობს გამით
ან შენ შემოხვეული მხულვარე ალით…
ცხოვრების გზას გავივლით ერთად.
და სიყვარული… ქვაზე აისახება მკვეთრად
თუ როგორ მიყვარდი ყველაზე მეტად
და როგორ დავრჩებით ბოლოშიც ერთად…
© My Hedgehog…

ჯოჯოხეთი…

ხორცაკიდებული სული ლეშია, ტვინში რომ გადმოკიდეს სასუფევლიდან.
მოგეჩვენება სულიერება, ამაღლებული ღრენა და კვნესა,
რომელიც თბება ჯოჯოხეთში მოკვდავთა ტკივილით
და გამოყოფილი ოფლით და ცეცხლით,
ვით გარყვნილობის გაყვანილობა ჩვენს ნერვულ დაძარღვულ ხორცში,
ისე გამოდის და შედის აშმორებული ჩემი შეგნება,

ტანჯვა…

ის ცუდადაა… ამის გამო შენ ითრგუნები და თავს შენც ცუდად გრძნობ… მაგრამ ამას ვერაფერს უხერხებ… შენს მდგომარეობაში მხოლოდ შენი მე შედის… ცხოვრება უბრალოდ მოსაბეზრებელი და აუტანელი ხდება… ეს უბრალოდ იმის ბრალია რომ შენ ვეღარ გაუძელი მასთან გაუთავებელ კამათს… მასთან უაზრო ჩხუბს… ერთმანეთის გაუთავებელ კრიტიკას… ხედავ მის აუტანელ ტკივილს, რომელსაც შენც გრძნობ…,

ოცნება…

ხანდახან რეალობას გადავუხვევთ ხოლმე და ვიჯერებთ იმას რაც ჩვენ გვინდა … )) უბრალოდ გვინდა რომ ეს ასე იყოს … განა იმიტომ რომ ჩვენ გვჯერა იმის რომ ეს ასე იქნება , უბრალოდ ამით თავს ვიმშვიდებთ, ვოცნებობთ გაუთავებლად … ვითომ ეს გვშველიდეს ცუდად ყოფნისას… თუმცა კი გვშველის… მხოლოდ მაშინ როცა ვფიქრობთ ამაზე, მაგრამ როცა ფიქრს წყვეტ,  ეჰ ისევ იწყება ის რასაც გაურბივართ ხოლმე …

კარი გაიღო და ყველაფერი მორჩა…

კარი გაიღო… შევედი… უკვე ისე ღრმად ვიყავი შესული რომ თავისუფლების გრძნობა უკვალოდ გაქრა… დავიწყე ფიქრი… იქნებ სადმე მეორე კარი გამოჩნდეს, რომელიც დამაბრუნებს… მაგრამ კარი არ ჩანს… სინათლე გამოჩნდა… ვცდილობ ყურადღება არ მივაქციო და ფიქრს ვაგრძელებ… მაგრამ სინათლემ თითქმის მთელი ჩემი ქვეცნობიერი სამყარო მოიცვა, კუთხეში მიმიმწყვდია და აი ის დაიწყო რისიც მეშინოდა…