ყველა საგანი, რაც კი გვაკლია მარადისობამდე !!

ჩვენ ვკლავდით საგნებს !
საგანიც გვკლავდა ,
ისმოდა სიტყვა ,
თითქოს საგნების ,

მე ჩემში ვიყავ და
შენით მყავდა
უსულო ისევ ,
დღის განათებით ,

ვკერავდით ღრუბლებს,
წვიმებს კი ვხვრეპდით ,
როგორც ბავშვები ,
ჩაის ლიმნიანს ,

ჩვენ თავს ვიკლავდით ,
ნაპაზის წევით ,
ახლაც ხომ ჩვენთვის
ფიცრებს ითვლიან.

ჩვენ ვკლავდით საგნებს
ახლა თვითონ გვკლავს,
ყველა საგანი რაც კი გვ(ა)იკლია !!!
( მარადისობამდე ! … )