მე ღმერთი !

მე თითქმის ყოველთვის ვიყავი თქვენთან.

ოთახის კუთხეში დასჯილი ბავშვივით მიყუჟული გიყურებდით, როგორ ხარობდა თქვენი გული უსამართლობისას…

გაუფრთხილდი

სასოწარკვეთა – ყველაზე ხშირად მარტო დარჩენილს გიტევს.გიტევს ტკივილამდე, წამებამდე. გინდა თავს თვითმკვლელობით შვება მიანიჭო. ფიქრობ სიკვდილზე, თუმცა შიში გიპყრობს, შიში განა სიკვდილის. არა!

ჯოჯოხეთი…

ხორცაკიდებული სული ლეშია, ტვინში რომ გადმოკიდეს სასუფევლიდან.
მოგეჩვენება სულიერება, ამაღლებული ღრენა და კვნესა,
რომელიც თბება ჯოჯოხეთში მოკვდავთა ტკივილით
და გამოყოფილი ოფლით და ცეცხლით,
ვით გარყვნილობის გაყვანილობა ჩვენს ნერვულ დაძარღვულ ხორცში,
ისე გამოდის და შედის აშმორებული ჩემი შეგნება,

ტანჯვა…

ის ცუდადაა… ამის გამო შენ ითრგუნები და თავს შენც ცუდად გრძნობ… მაგრამ ამას ვერაფერს უხერხებ… შენს მდგომარეობაში მხოლოდ შენი მე შედის… ცხოვრება უბრალოდ მოსაბეზრებელი და აუტანელი ხდება… ეს უბრალოდ იმის ბრალია რომ შენ ვეღარ გაუძელი მასთან გაუთავებელ კამათს… მასთან უაზრო ჩხუბს… ერთმანეთის გაუთავებელ კრიტიკას… ხედავ მის აუტანელ ტკივილს, რომელსაც შენც გრძნობ…,