მე მიყვარს დრო და ფიქრი

მე მიყვარს დრო და ფიქრი, მიყვარს ერთმანეთზე მეტად….
დრო სულ მიყვარდა.
ფიქრი ვისწავლე და შემიყვარდა…

ქაოსური ცხოვრება

სიბნელე, წამიერი დუმილი, უსაზღვრო ფიქრი, გიჟური ქაოსი, ქაოსში ჩაძირული სიტყვები, სიტყვებში გარეული შური, სიკეთე, სიღრმისეული გრძნობები, დაუფიქრებელი ნაბიჯები, უმიზნო მიზნები, ცხოვრება სიცოცხლისთვის, სიცოცხლე ცხოვრებისთვის, თვალებს ვხუჭავთ და ვფიქრობთ ეს ყველაფერი რა არის ? იქნებ სამყარო ? იქნებ ქვეცნობიერი ? იქნებ უბრალოდ მცდელობა იდნვიდობის ან განსხვავებულობის ? არაა !

განუმეოერებელი …

განუმეორებელი ყოფილა თითოეული გრძნობა, განცდა ადამიანისა. უკვდავი ყოფილა მათგან ყოველი-ის პირველი, რომელიც ბოლოა. ამაო ოცნება, რომელიც მხოლოდ იმედის სახითაა წარმოდგენილი ადამიანის გონებაში, ალბათ ღმერთმა გვიბოძა,

უმაღლესი მარტოობის პოლუსისკენ მივიწევ

” დასანახად ჩადენილი ” ქცევებით , ” საჩვენებელი სიტყვებით ” რაც არ უნდა თავბრუ დაგვახვიონ , მაინც ასეთები არიან – უგულოები და არარომანტიულები , ბუზღუნები და შეუგნებლები , ეგოისტები და სულით მახინჯები ! ზოგჯერ , ათასში ერთხელ გალამაზდებიან , მაგრამ ბოლოს მაინც იფუჭებენ ხოლმე მაკიაჟს , გამომეტყველებას იცვლიან და უგრძნობ პირუტყვებს ემსგავსებიან …