კრიტიკული რეალიზმი

საშინლად უხერხულ, ეკლიან მოგონებათა მტვრიან ბილიკზე გულმდუღარედ მივაბიჯებ…
გზად მხვდებიან:

ქაოსური ცხოვრება

სიბნელე, წამიერი დუმილი, უსაზღვრო ფიქრი, გიჟური ქაოსი, ქაოსში ჩაძირული სიტყვები, სიტყვებში გარეული შური, სიკეთე, სიღრმისეული გრძნობები, დაუფიქრებელი ნაბიჯები, უმიზნო მიზნები, ცხოვრება სიცოცხლისთვის, სიცოცხლე ცხოვრებისთვის, თვალებს ვხუჭავთ და ვფიქრობთ ეს ყველაფერი რა არის ? იქნებ სამყარო ? იქნებ ქვეცნობიერი ? იქნებ უბრალოდ მცდელობა იდნვიდობის ან განსხვავებულობის ? არაა !

მოჩვენება = (

ადამიანების გარემოცვაში შეუმჩნეველი ვრჩები ხოლმე , იმიტომ კი არა , რომ მათ ვეზიზღები ,როგორც ადრე მეგონა , უბრალოდ გვერდით , რომ ჩავივლი ვერ მამჩნევენ , მხედავენ , მაგრამ ჩემს არსებობას ვერ გრძნობენ … მოჩვენებითი საფრთხე ხალხის სიმყრალეში ქრება … სუნების სიწყნარისკენ ვისწრაფი სულიერი თავისუფლებისთვის … მოზღვავებულ ზიზღს საკუთარ თავშივე ვიკლავ …