ჰაიკუ ★★

★★ ★
ის მზეზე თბება.
მისი ჩრდილი ისეთივეა,როგორც
ერთერთ ახალგაზრდობისდროინდელ ფოტოზე

★★ ★
საჩუქარს ვხსნი და დიდი ყუთია,
დიდი წარწერით “შენი პანდორა”
(კოცნის ღიმილით)

★★ ★
ოთხივე მხრიდან აგეფარე,
მაგრამ ციდან
მომტაცეს შენი თავი…

შენ + მე

შენ – შენ, მე – მე,
შენ სხვა, მე სხვა,
შენ შენთვის, მე ჩემთვის,
შენ შენი, მე ჩემი.

”არავინ და არაფერი” არ მესმის…

მარტო დარჩენილს უსიამოვნო ფიქრები მაწუხებს,რაღაც შინაგანად ვირევი ხოლმე …ფიქრები იწყება წარსულის მოგონებებით , გრძელდება აწმყოს გაურკვეველი ცვალებადობით და მთავრდება მომავლის შეუცნობადი მოვლენებით … გაურკვევლობა იცავს ჩემს ოთახს და თითქოს ვპატარავდები … ოთახი უფრო დიდი ჩანს და ამ სივრცეში ვიკარგები …

მგელკაცა !

შეშინებული იჯექი მარტო,
ეშმაკმა ჩემზე სიკვდილი გამცნო,
ყველამ იცოდეს ჩემი ხარ კარგო
ვარდის მშვენება ღმერთმა შენ გარგო.
არ დამიობლო ტანჯული სული,
რამე იღონე მიხარე გული,
ევედრე ღმერთსა, მიხსნას ბედკრული,
ბოლომდე იყავ ჩემი ერთგული.