მე ღმერთი !

მე თითქმის ყოველთვის ვიყავი თქვენთან.

ოთახის კუთხეში დასჯილი ბავშვივით მიყუჟული გიყურებდით, როგორ ხარობდა თქვენი გული უსამართლობისას…

მგელკაცა !

შეშინებული იჯექი მარტო,
ეშმაკმა ჩემზე სიკვდილი გამცნო,
ყველამ იცოდეს ჩემი ხარ კარგო
ვარდის მშვენება ღმერთმა შენ გარგო.
არ დამიობლო ტანჯული სული,
რამე იღონე მიხარე გული,
ევედრე ღმერთსა, მიხსნას ბედკრული,
ბოლომდე იყავ ჩემი ერთგული.

ჯოჯოხეთი…

ხორცაკიდებული სული ლეშია, ტვინში რომ გადმოკიდეს სასუფევლიდან.
მოგეჩვენება სულიერება, ამაღლებული ღრენა და კვნესა,
რომელიც თბება ჯოჯოხეთში მოკვდავთა ტკივილით
და გამოყოფილი ოფლით და ცეცხლით,
ვით გარყვნილობის გაყვანილობა ჩვენს ნერვულ დაძარღვულ ხორცში,
ისე გამოდის და შედის აშმორებული ჩემი შეგნება,