მძიმე კარი – მსუბუქი კიბე

ქარი თმას მიჩეჩავს, თმა თითქმის არ მიჩანს, მიყვარს ეს ადგილი, ქაოსმა შემაყვარა. მოგონებები არ მტოვებს, ზაფხულის მოსვლის სურვილი მკლავს, გალეშილები ბალახზე რომ ვეყარეთ და “სასმლი-ს სუნი ჰაერში დიფუზიას განიცდიდა. მიყვარს ყველა ერთად რომ ვართ, ვსულელობთ. დიდი პატარა მაშინ ვის აინტერესებს, მახსოვს ის დღე, როცა ბევრი, ძალიან ბევრი დავლიეთ, ყველა ძირს დაეცა, ყველამ ცას დაუწყო ყურება და ყველა ერთ რაღაცაზე ფიქრობდა, !! დრო გაჩერდეს !!

ჩავიხრჩობოდი …

შინაგანი კატასტროფა, გარეგან კატასტროფაზეა დამოკიდებული…

თითქმის არც კი მძულს,მაგრამ მთელი სულითა და გულით მეზიზღება … გაგეცინებათ და მე ის მიყვარს !

ტრიუმფის ბოროტი გრძნობა … არ მძულს,მაგრამ მეზიზღება … როგორც კი მისი სუნის გავლენის ქვეშ ვექცევი , იძულებული ვხდები მიყვარდეს … მისი სუნის გავლენის ქვეშ კი ხშირად ვარ … მას ჩემიანად ვიღებ და ვიყვარებ – თავდავიწყებით , გიჟურად , ჩემებურად …