თითქმის არც კი მძულს,მაგრამ მთელი სულითა და გულით მეზიზღება … გაგეცინებათ და მე ის მიყვარს !

ტრიუმფის ბოროტი გრძნობა … არ მძულს,მაგრამ მეზიზღება … როგორც კი მისი სუნის გავლენის ქვეშ ვექცევი , იძულებული ვხდები მიყვარდეს … მისი სუნის გავლენის ქვეშ კი ხშირად ვარ … მას ჩემიანად ვიღებ და ვიყვარებ – თავდავიწყებით , გიჟურად , ჩემებურად … ეს მაყვირებს , მაკანკალებს , ნეტარებისგან მატირებს … სიმახინჯეს ან სილამაზეს თვალებს ავარიდებ , ყურებსაც დავიხშობ არაფრის გასაგონად , მაგრამ სუნთქვას ვერ შევწყვეტ თუ სიცოცხლის ოდნავი სურვილი მაინც მაქვს , სუნთქვის შეუწყვეტლობა – კი სუნის შეგრძნებაა ,რომელთან გამკლავება არავის და არაფერს არ შეუძლია … ამიტომ საკუთარი სულის თვითმპყრობელური სამყარო ყალბი სიწმინდის ექსტაზითაა შეპყრობილი … ზოგიერთი ჩვენგანი ზოგჯერ ისეთი უსულოა , უგრძნობი და უხეში … რა რთულია ასეთი ადამიანის ატანა , მითუმეტეს მაშინ , როდესაც საკუთარ
არარაობას ვერ გრძნობს …