ფურცლის ნაგლეჯი

ახლა, როდესაც ყველაფერი ასე ზუსტია,
ასე ნათელი, ნაცნობი და ჩვეულებრივი,
როცა ვზივარ და კბილებჩაცვენილ კლავიატურას
ვაწვალებ, რამე რომ მოგიყვე,

უსასრულობის განცდა

ვხატავ და ტილოზე იმპულსი გაცვდა,
ათასი მეწვია მე უცებ განცდა,
ერთ-ერთი მოპარულ სიჩუმეს გაჰყვა,
მეორემ უზომოდ დალია _ დათვრა;