ფურცლის ნაგლეჯი

ახლა, როდესაც ყველაფერი ასე ზუსტია,
ასე ნათელი, ნაცნობი და ჩვეულებრივი,
როცა ვზივარ და კბილებჩაცვენილ კლავიატურას
ვაწვალებ, რამე რომ მოგიყვე,

ჯოჯოხეთი

ვინც კი ხატავდა, თვალის ჩინი ყველას დააკლდა.
ვინც იბრძოდა, ხელები მოსტყდა.
ვინც უკრავდა, თითებს ვეღარ გრძნობს.
ვინც მღეროდა, ყველა დამუნჯდა
და ვინც წერდა, ემოციის ძაფი გაუწყდა.
ასეთი იყო ჩემი კოშმარი –